29 χρόνια και τίποτα δεν έχουμε ξεχάσει, ενάντια στην λήθη και τις συκοφαντίες. Η ένοπλη συμπλοκή στου Γκύζη στις 13 Μαϊου 1985 έχει σημαδέψει την πορεία των κοινωνικών αγώνων, δείχνοντας τη σημασία της πολύμορφης αντικρατικής δράσης. Ο χαμός του Χ. Τσουτσουβή ανέδειξε πλευρές της προσωπικότητας και κυρίως του ήθους του. Το οποίο είναι τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν οι άνθρωποι στις μεταξύ τους σχέσεις και οι κοινότητες τους μέσα απο συνθήκες ελευθερίας και αλληλεγγύης. Ο Τσουτσουβής δεν μέτρησε τις ποινές που θα του επέβαλαν οι εξουσιαστές του για να διαλέξει την βολικότερη. Άλλωστε ήταν αγωνιστής κατά της χούντας των συνταγματαρχών.
Ήξερε πολύ καλά πως οι εχθροί της ελευθερίας δεν σέβονται την ανθρώπινη οντότητα. Ήταν απόγευμα 13 Μαϊου μέρα Τετάρτη όταν ο Τσουτσουβής και ένας ακόμη, πλησίασαν μία παρκαρισμένη μοτοσικλέτα στην περιοχή του Γκύζη. Τρεις μπάτσοι με πολιτικά, που είχαν στήσει ενέδρα σε κοντινό σημείο κρυμμένοι σ’ ένα αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες κυκλοφορίας, επιχείρησαν να τον ακινητοποιήσουν και να τον συλλάβουν. Στην ανταλλαγή πυροβολισμών που ακολούθησε σκοτώθηκε ο Τσουτσουβής και τρεις μπάτσοι. Ο Τσουτσουβής πέθανε κατά πως ήθελε ο ίδιος. Δέν τους χαρίστηκε ούτε ένα λεπτό απο την ζωή του. Έφυγε υπερασπιζόμενος τη ζωή και την ελευθερία.
Μεγάλο χαρακτηριστικό του ήταν ότι δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί και με το κράτος αλλά και με τις κινηματικές δυνάμεις της εποχής του, (αποχώρηση απο τον ΕΛΑ). Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η αδερφή του.: -… Γιατί ο Τσουτσουβής και όλοι οι Τσουτσουβήδες επαναστάτες, είναι αυτό που δε θα μπορέσουνε να γίνουν ποτέ, οι λακέδες του καπιταλιστικού συστήματος. Το κράτος θα ήθελε πολύ μέσα απο την υπόθεση του Χρήστου να τρομοκρατήσει όποιον θελήσει να υπερασπιστεί τη μνήμη του και την ιδιότητα του αγωνιστή…
Μετά λοιπόν απο το θάνατό του υπήρξε απο τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης της εποχής, φίμωση και παραποίηση της αλήθειας. Ενώ απο την “άλλη” μεριά ειδεχθής οικειοποίηση. Στο ζήτημα της οικειοποίησης ήταν σημαντική η επιμονή συντρόφων και εντύπων όπου δραστικά λειτούργησαν έναντι της λήθης.
Γι’αυτό το λόγο οι “ταυτίσεις” και οι προσπάθειες ισοπέδωσης καταστάσεων με διαφορετικές αφετηρίες και τερματισμούς μόνο σκοπιμότητες πολιτικής εκμετάλευσης μπορούν να εξυπηρετήσουν και δεν αποτελούν στοιχεία ήθους και αυτοσεβασμού. Τέλος είναι αξιολύπητη η περίπτωση “εκείνων” που αναζητούν εναγωνίως άλλοθι μέσω των πραγματικών αγωνιστών στην “κωμματική” τους ένδεια.
29 χρόνια μετά δέν ξεχνάμε
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΟΥΤΣΟΥΒΗ
Συσπείρωση Αναρχικών Βόλου